01. "Najpiękniejszy uśmiech, jaki kiedykolwiek widziałem"

Dzisiejszy dzień rozpoczął się dla mnie tak, jak każdy inny w te wakacje. Wstałem po piętnastej i nawet nie odważyłem się odsłonić zasłon, gdyż wiedziałem, że wówczas promienie słoneczne nachalnie rozprzestrzenią się po moim pokoju. Był koniec września, a upał wciąż dawał o sobie znać. Nie było w tym nic dziwnego, ponieważ tak właśnie wygląda wrzesień w mojej rodzinnej miejscowości.

Mieszkałem w mieście Wilmington, w stanie Karolina Północna. To właśnie tutaj swoje wakacje spędzała większość mieszkańców mojego stanu, aby popływać w oceanie Atlantyckim oraz się poopalać. Zawsze było tłoczno, ale w ogóle mi to nie przeszkadzało. Właściwie dzięki temu miałem większe możliwości do poznawania nowych osób, a zwłaszcza dziewczyn. Gorących dziewczyn.

W tym roku za kilka dni miałem rozpocząć swój pierwszy rok na studiach na miejscowym uniwersytecie. Zostałem przyjęty na kierunek, który jest związany z malarstwem i muzyką, czyli moimi pasjami. Jestem artystycznym typem, chociaż tego po mnie nie widać. Jedyną osobą, która to zauważa jest moja matka. Zawsze powtarza mi, że jestem strasznym leniem i bałaganiarzem, jak każdy artysta.

Postanowiłem wziąć szybki prysznic, aby móc w pełni ożywiony zacząć kolejny dzień nic nie robienia. Gdy wykonałem ową czynność, migiem pobiegłem do kuchni, gdyż mój żołądek dawał o sobie znać. Rodziców nie było w domu, a więc musiałem sam coś przygotować. Niestety nigdy nie byłem w tym mistrzem, dlatego też postawiłem na prostą opcję, a mianowicie płatki. Gdy po zjedzeniu naczynie wylądowało w zmywarce w mojej kieszeni zaczął rozbrzmiewać mój dzwonek. Oznaczało to, iż ktoś dzwoni na mój telefon. Tak, jestem geniuszem. Szybko go wyciągnąłem i odebrałem bez sprawdzenia, kim jest dana osoba.

- Słucham? - wypaliłem.
- Gdzie ty jesteś? - usłyszałem głos Brandona, mojego najlepszego przyjaciela.
- W domu. Dlaczego pytasz? - zapytałem zaskoczony.

- Mieliśmy się spotkać na plaży, aby szczegółowo zaplanować dzisiejsze ognisko. - Cholera. Zapomniałem. Jak mogłem? Będąc szczerym przyznam, że mnie to w ogóle nie dziwi. Zawsze starałem się wymigiwać od wszelkiego rodzaju pomocy drugiemu człowiekowi. Co zrobić, taki właśnie byłem. Samolubny facet i bezuczuciowy drań.

- Przepraszam, zapomniałem. Założę tylko buty i zaraz będę - rozłączyłem się, nie czekając na odpowiedź mojego przyjaciela. Szybko udałem się do przedpokoju, by założyć swoje buty. Nike. Od zawsze była to moja ulubiona firma. Cóż, po prostu są wygodne.

Wyszedłem na zewnątrz, a promienie słoneczne mnie oślepiły. Po chwili założyłem na oczy swoje okulary przeciwsłoneczne, by zapobiec wcześniejszemu zjawisku. Udałem się w stronę swojego samochodu, który był zaparkowany przed garażem. Spojrzałem na moje Audi r8 z rozpierającą mnie dumą. Był moim oczkiem w głowie. Nic dziwnego, większość mężczyzn tak ma, a ja nie jestem w tym wyjątkiem.

Gdy wsiadłem do auta od razu odpaliłem silnik. Z przerażającą wiele osób, prędkością na liczniku, jechałem na miejscową plażę. Po kilku minutach byłem na miejscu. Zaparkowałem w stałym miejscu i udałem się w stronę najbliższego baru.

Prowadził go ojciec Brandona, a więc był on naszym miejscem spotkania. Mój przyjaciel postanowił dzisiaj zorganizować ognisko, aby.. Właściwie nie było powodu. Imprezy były naszą codziennością. Droga do lokalu nie trwała długo i po chwili byłem już w środku.

Zauważyłem swojego kumpla siedzącego na kanapie na końcu baru. Od razu ruszyłem w jego stronę, czując na sobie spojrzenia wszystkich kobiet znajdujących się w tym miejscu. Nie było to dla mnie nowością. Byłem Justinem Bieberem, pieprzoną perfekcją. Mimo, że miałem jedynie 19 lat każda kobieta w mieście mnie pożądała. Wcale nie kłamię. Bez względu na to ile miały lat, pragnęły mnie.

Przyznam, że podobało mi się to i w pewien sposób dodawało odwagi, jak i zarozumiałości. Jednakże były tego również i złe strony. Nie każdy chce mieć dziewczynę, która podoba się twojemu przyjacielowi, robiącą maślane oczy w twoją stronę, zamiast w jego.

Podszedłem do stolika, przy którym siedział Brandon i postanowiłem do niego dosiąść. Gdy mnie zobaczył na jego twarzy pojawił się uśmiech i przywitaliśmy się typowym dla nas uściśnięciem dłoni.

- No w końcu stary - zaczął naszą rozmowę.
- Wybacz - posłałem mu swój uśmiech i mrugnięcie.

***

Około pół godziny spędziłem na rozmowie z Brandonem o jego dzisiejszej imprezie. Nie mam pojęcia, jaki w ogóle sens ma zorganizowanie takiego czegoś. Jedynie ustaliliśmy miejsce ogniska i ogarnęliśmy muzykę, która będzie puszczana przez cały wieczór, jak i noc. Strata czasu. 

Gdy tylko opuściłem bar udałem się szybko w stronę swojego samochodu. Odpaliłem go i ruszyłem z piskiem opon w wyznaczone już dwa tygodnie temu miejsce. Droga tam zajęła mi dosłownie dziesięć minut, a przyznam, że dystans był dość długi. Pewnie na mój adres przyjdą kolejne mandaty, ale nie mogło mnie to mniej obchodzić. 

Nie mam i nigdy nie miałem problemu z pieniędzmi. Mówiąc to mam na myśli właściwie moich rodziców, którzy są najbogatszymi biznesmenami w naszym stanie, jak nie w całych Stanach Zjednoczonych bądź świecie. Szczerze, to nawet nie wiem, bo interesuje mnie tylko to, że dają mi pieniądze na każdą moją zachciankę. Tak, nazwijcie mnie rozpieszczonym bachorem. Nie przejmuję się tym, bo taki jestem. 

Parkując na opustoszałej ulicy wyszedłem z samochodu i opierając się o maskę odpaliłem swojego papierosa. Tak, to mój okropny nałóg. Wiem, że laski tego nienawidzą, ale jednocześnie je to podnieca. Powiedzmy sobie prawdę, je ekscytuje wszystko, co jest związane z moją osobą. 

Nie dziwię im się. Spójrzcie na mnie. Jestem szatynem o czekoladowych oczach, dzięki którym żadna dziewczyna nie potrafi mi się oprzeć. Moje umięśnione ciało sprawia, że pragną widzieć mnie bez ubrań. Mnie na nich. Krzyczących moje imię. Gdy już to się dzieje to również nie narzekają. Powiem, że nie jestem jednie wielki w słowach. Sami rozbudźcie swoją wyobraźnię. 

Jestem w wielu sprawach mistrzem, po prostu taki się najwyraźniej urodziłem. Jestem zwycięzcą. Mimo wszystkiego nie obawiam się jakiejkolwiek porażki, która jeszcze nigdy mi się nie przydarzyła. Widzicie, mówię o wyścigach samochodowych. Jest to kolejna z moich kilku pasji. Jednakże jak kosztowna. 

Aby wystartować w wyścigu moje auto musi być nieźle podrasowane, co wiąże się z wydatkami, które nie są małe. Rodzice mimo, że mają sporo pieniędzy często na to narzekają, ale i tak mi je dają. W końcu jestem ich jedynym, ukochanym dzieckiem, które musi mieć wszystko, co tylko zechce.

Będąc pogrążony w myślach na temat tego, jak wspaniałą osobą jestem, nie zauważyłem, jak przyjechał mój przeciwnik oraz kilkoro innych osób. Dopiero ich ujrzałem, gdy Josh głośno zakaszlał. 

- Bieber - warknął. - Ocknij się, nie jesteś w żadnej bajce.

- Jeżeli chcę to jestem w bajce, a moje życie z pewnością nią jest w przeciwieństwie do twojego - dokuczyłem. 

Josh nigdy nie miał tyle pieniędzy co ja i starałem się jak najczęściej wykorzystywać ten argument, aby się bronić w kłótniach z nim. Co tu dużo mówić, nienawidzimy się. Kiedyś byliśmy najlepszymi przyjaciółmi, ale postanowiłem odbić mu dziewczynę w drugiej klasie podstawówki i cholernie się wkurzył. W taki sposób nasza znajomość się zakończyła. A przecież przyjaźń ponad dziewczyny, czyż nie? Najwyraźniej nie. Cóż za głupota, obrażać się będąc w takim wieku o jakąś nieistotną osobę.

- Dobra przejdźmy do tego, przez co się tutaj zebraliśmy - zawołał David. To on tym wszystkim zarządzał, był szefem. Wygraną w dzisiejszym wyścigu było czterdzieści tysięcy dolarów. Jednakże nie chodziło mi w tym o pieniądze, ale satysfakcję z wygranej.

Z samochodu, którym przyjechał Josh wysiadła Natasha wraz ze swoimi dwiema koleżankami, których imion nie znałem, ani nawet poznać nie chciałem. Co do tej, której dane wymieniłem. Cóż, dobrze się ją pieprzy. Ma odpowiedniej wielkości piersi, a jej cipka jest rozpieprzona od mojego dużego kutasa. Idealnie potrafi go ssać, lizać, przygryzać i resztę tych rzeczy, w których jest mistrzynią. Po prostu suka to lubi i nigdy jej nie jest dość. Nie narzekam. 

Ku mojemu szczęściu nigdy nie pierdoli mi o miłości. Dobrze wie, że w moim słowniku czegoś takiego nie ma i gdyby tylko zaczęła ten temat wszystko by się skończyło. Nie ma też nic przeciwko, że przy okazji oprócz niej pieprzę też inne laski. Tak, nazwijcie mnie męską dziwką. Ale to ja w przeciwieństwie do was mam przyjemność dochodzenia kilka razy dziennie. Po prostu nigdy nie jestem zaspokojony.

Dziewczyna od razu zaczęła robić w moją stronę maślane oczy, mimo tego, że przyjechała tutaj z Joshem. Idiota niczego nie wiedział, a był z nią w jakimś pierdolonym związku. Za każdym razem udowadniam sobie, że każda dziewczyna to puszczalska zdzira, a on tego nigdy nie widzi. 

Nie zastanawiając się dłużej, bez słowa wsiadłem do samochodu, który odpaliłem i uchyliłem szybę. W tym samym czasie mój przeciwnik zrobił to samo. Przed maskami aut ustała Natasha, która miała dać nam znak, by rozpocząć wyścig. Wraz z Joshem posłaliśmy sobie groźne spojrzenie. Wiedziałem, że obawia się przegranej, która i tak na niego czekała. Gdybym był dobrym człowiekiem pozwoliłbym mu wygrać, ale nim nie jestem. 

- Przygotujcie się! - krzyknęła Natasha. Mój silnik aż zawarczał na chęć pokonania rywala. - 3... 2... 1... Start! - ruszyliśmy. Czułem, jak moje auto z każdą milisekundą nabiera prędkości. Trasa do pokonania nie była długa. Josh starał się, jak tylko mógł, ale przez cały czas był za mną. Gdyby moja matka zobaczyła z jaką prędkością jechałem z pewnością zamknęłaby mnie w moim pokoju i zamontowałaby tam kraty, nie wypuszczając przez resztę życia. 

Wyścig skończył się praktycznie w pięć minut po jego rozpoczęciu. Jak już mówiłem, trasa była krótka. Jaki wynik? Myślę, że was nie zaskoczę. Wygrałem. Na twarzy Josha po wszystkim malował się smutek i złość, a na mojej radość. Pokonałem go i udowodniłem, że w kolejnej rzeczy, oprócz pieprzenia jego dziewczyn, jestem lepszy. 

David pogratulował mi wygranej z Joshem, który rzekomo miał być dosyć trudnym przeciwnikiem i wielu z nim nie podołało. Widać musieli być naprawdę słabi. Ta przegrana na pewno uderzyła w jego ego, a moje jeszcze podwyższyła. Mężczyzna poinformował mnie też, że w ciągu kilku dni na moim koncie ma się pojawić wcześniej ustalona suma. 

Po krótkim wymienieniu uścisków dłoni, wsiadłem do auta i odjechałem w stronę domu, aby móc odpocząć przed dzisiejszym wieczorem. Czeka mnie kolejna impreza, która pewnie jak każda, będzie pełna dziewczyn spragnionych seksu. A ja nie mam nic przeciwko. 

***

Przejrzałem się w lustrze poprawiając swoją krótką czuprynę. Jak zwykle wyglądałem niesamowicie gorąco. Jestem osobą, która ma świadomość swojego wyglądu. Zbiegłem na dół po schodach, gdzie spotkałem swoją rodzicielkę.

- Justin, czy ty znowu wybierasz się na imprezę? - zapytała, będąc pewna swojego zdania.

- Tak, trzeba korzystać z ostatnich dni - odpowiedziałem tak, jak myślałem.

- Ty już stanowczo przesadzasz. Nie mógłbyś spędzić chociaż jednego wieczoru w domu? 

- Mamo, nie przesadzaj - wymamrotałem i pocałowałem ją na pożegnanie w policzek. Szybko założyłem obuwie i wyszedłem z domu.

Tym razem postanowiłem nie jechać na imprezę swoim samochodem, ponieważ oczywistą sprawą było to, że będę tam spożywał alkohol. Już wcześniej zamówiłem taksówkę, która czekała przed moim domem. Szybko wgramoliłem się na tylne siedzenie i samochód ruszył w stronę plaży. Gdy dotarliśmy na miejsce, wyciągnąłem z kieszeni pieniądze, które wręczyłem kierowcy.

Szybkim krokiem udałem się przed bar, gdzie na plaży odbywało się ognisko. Muzykę było słychać już z kilku kilometrów. Jak się okazało, zebrał się tam niemały tłum. Na oko było około dwadzieścia osób. Oczywiście nie mogło tam zabraknąć wszystkim znanej Natashy. Większości dziewczyn nawet nie kojarzyłem, ale były, uch cholera, gorące. Czuję, że dzisiejszy wieczór będzie niezły.

Podchodząc do ogniska, zauważyłem swojego przyjaciela tuż obok Courtney. Tak, to ta, która mu się cholernie podoba, ale to w moją stronę się ślini. Od razu do niego podszedłem i się przywitałem, w ogóle nie zwracając uwagi na dziewczynę. Była ładna, ale Brandon był faktycznie moim prawdziwym przyjacielem, więc nie miałem zamiaru jej mu odbijać. Zresztą laska za bardzo się podnieca na mój widok, a to mnie aż tak nie kręci. 

Po przywitaniu udałem się w stronę stolika, na którym stały piwa. Chwyciłem jedno i natychmiast otworzyłem. Biorąc łyka poczułem jak alkohol przepływa do mojego żołądka. Miało to cudowny smak. Od zawsze byłem fanem piwa. Może wydać się wam to dziwne, ale wypijam jego wielkie ilości, a mój brzuch jest płaski i umięśniony. Cóż, pieprzona perfekcja. 

Szybko opróżniłem puszkę z pierwszym trunkiem i zabrałem się za drugie, którego równie szybko się pozbyłem. Nagle koło mnie pojawiła się Natasha, opierając się o mój bok i starając się skraść całusa.

- Przestań - powiedziałem, widząc, jak dziewczyna desperacko próbuje dziobnąć moje usta.

- Justin, kochanie, wiesz co nas dziś czeka - zanuciła w moje ucho, przygryzając jego płatek. - Będę cię ssać, aż nie dojdziesz cztery razy w moich ustach - zachęciła. 

- Daj spokój, nie mam dziś ochoty - po części było to prawdą. Nie miałem ochoty, tak, ale nie na seks i obciąganie laski. Nie miałem ochoty na nią. Przez ile czasu można wciąż ją pieprzyć? Mój penis i ja zdecydowanie się nią znudziliśmy i szukamy nowości. O, ta brunetka, która właśnie puściła oczko w moją stronę wydaje się dobrym na to towarem.

Nie zwracając uwagi na Natashę, chwyciłem kolejne piwo i jak wcześniejsze w oka mgnieniu wypiłem. Tak było z kolejnym i następnym. Jestem mistrzem w szybkim piciu. Po kilku minutach zacząłem odczuwać działanie alkoholu. W końcu, gdy pije się szybko nawet mała ilość przyprawia o przyjemne zawroty głowy.

Rozglądałem się po plaży. Brandon wciąż rozmawiał z Courtney, która siedziała mu na kolanach i opierała ręce o jego ramiona. Wyglądali uroczo. Nie wierzę, że to mówię, ale tak było. Fajnie by było gdyby im to wyszło. Ale cholera. Co mnie to interesuje? 

Nagle usłyszałem czyjś uroczy śmiech. Natychmiast zwróciłem całą swoją uwagę w stronę źródła. Wówczas ujrzałem przepiękną dziewczynę. Mimo, iż na plaży panowała ciemność, a jedynym źródłem oświetlającym nas były płomienie ognia mogłem zobaczyć jej piękno. 

Miała proste brązowe włosy, które sięgały jej prawie do bioder. Była szczupła, ale widać było, że ma niezłe piersi. Co do tyłka nie mogłem nic stwierdzić, gdyż siedziała. Tak, czy inaczej miała najpiękniejszy uśmiech, jaki kiedykolwiek widziałem. Śmiała się, przez co i ja przybrałem podobny wyraz twarzy.

Nie wiem, kim jest ta dziewczyna, ale muszę ją poznać. Musi być moja, a gdy Justin Bieber wyznacza sobie cel to zawsze go osiąga. 

~~~~

NOTKA OD AUTORKI:

Hej! Tak więc oto pierwszy rozdział. Przyznam szczerze, że początkowo miał być on inny, ale w trakcie pisania doszło więcej pomysłów i wyszedł właśnie taki. Nawet mi się podoba, co jest zaskakujące, gdyż jestem wybredna jeżeli chodzi o zdanie mnie piszącej cokolwiek. A wam podoba się? Dodam jeszcze, że rozdział ma ponad 2 tysiące słów i będę się starała właśnie takiej długości pisać każdy pojedynczy, by nie były one za krótkie. Jest to opowiadanie, które piszę sama, a więc bardzo zależy mi na waszej opinii także liczę na to, że dużo osób to skomentuje.

Co sądzicie o takim Justinie? Co to za dziewczyna, której uśmiech spodobał się Justinowi? Chyba łatwo się domyśleć.  

CZYTASZ = KOMENTUJESZ